Lifler elyafları (lif, hammadde ve tekstildeki en küçük birimdir) elyaflar (liflerin bir araya gelmesiyle oluşmaktadır) ise iplikleri Kim Alıyor meydana getirir.

İplik Alımı Yapanlar , kumaş hammaddelerinin (pamuk, keten, yün, ipek, naylon vb.) uzun ince lifleri her birinden bükülmüş ve çekilmiş durumu olup, tekstil, dikiş İpliği Alanlar kroşe, örgü, dokuma, nakış ve halat üretimi için uygun hale getirilmesi ile meydana gelir. İplik Alınır , lifin elde veya makinede dikiş için uygun hale getirilmiş tipidir. Modern üretim dikiş iplikleri balmumu veya diğer yağlayıcı maddeler ile (dikiş anındaki baskıya karşı koyması için) son bulur. Nakış iplikleri Alanlar  el veya makina nakışı için özel olarak dizayn edilmiş ipliklerdir.

Eğrilmiş iplik Alanlar liflerin sağlam kalıcı, dayanıklı bir iplik edilmesi amacıyla bükerek veya bir araya getirerek yapışık hale getirilmesidir. İplik Alanlar içinde liflerin bükülmesi işlemine eğirme denir ve geç taş devri olarak adlandırılan günümüzden yaklaşık 40.000-10.000 yıl öncesine tarihlendirilebilir. İplik eğirme işlemi endüstrileşmenin ilk işaretlerinden biridir. Eğrilmiş iplik bir tek tip lif içerdiği gibi çeşitli karışım tiplerini de içerebilir. Yapay lif (yüksek güç, yapay parıltı ve ateşe dayanıklılık kalitesine sahip) ile tabii (doğal) lifler (iyi bir su emme ve deriyi rahat hissettirme kapasitesine sahip) birleşimi çok yaygındır. Çok yaygın bir şekilde kullanılan karışımlar pamuk-polyester ve yün-akrilik liflerdir. Farklı tabii lifler karışımı da yaygındır, özellikle angora ve kaşmir.

İplikler birkaç katmandan yapılır, her bir katman tek bükümlü iplikten olur. Bu tek bükümlü katlar daha kalın bir iplik elde etmek için birlikte zıt yönde bükülür. Son bükümün yönüne dayanarak, iplik s-büküm veya z-büküm olarak bilinecektir